‘ம்ம்ம் அவங்க செய்ஞ்ச புண்ணியம் வாழையடி வாழையா நம்ம குடும்பத்துல இந்த நல்ல விஷயம் நடக்குது’, ராதா அம்மா பெருமூச்சி விட்டாள்.
விஜயா பாட்டி, ‘இல்லாட்டி நம்ம குடும்ப பொண்ணுங்களுக்கு ஒரு புருஷன் பத்துமா டி அரிப்ப அடக்க’
ராதா அம்மா, ‘அதுவும் சரிதான்மா, அம்மா என் பையனுக்கு அப்போ கஞ்சி கசிய தொடங்கிருக்குமா மா?’
விஜயா பாட்டி, ‘ஏன்டி நீ இன்னும் கேக்கலியா அவன்கிட்ட’
ராதா, ‘என்னமா நான் போய் அவன்கிட்ட எப்படி கேப்பேன்’, வெக்க பட்டு தலை குனிகிறாள்.
இதை கேட்டுகிட்டு இருந்த விந்த்யா சித்தி, ‘நான் போய் கேக்குறேன் மா’, சொல்லிடே விஷ்வா ரூமுள்ள போனாள்.
உள்ள விஷ்வா படுத்துட்டு எதோ குழப்பத்துல கனவு உலகத்துல இருந்தான்.
விந்த்யா சித்தி, ‘என்னடா விஷ்வா பண்ணின்டு இருக்க?’
விஷ்வா, ‘ஒன்னும் இல்ல சித்தி, சும்மா தான் இருக்கேன்’, சொல்லி பூலை பிடித்திருந்த தன் கையை எடுத்தான்.
‘ம்ம்ம் விஷ்வா சித்தி உன்கிட்ட ஒன்னு கேக்கணும்டா’,
‘என்ன சித்தி’
‘விஷ்வா நீ கை அடிப்பியாடா’ பச்சையாக கேட்டாள் விந்தியா சித்தி. விந்தியா ராதா போல் கூச்ச சுபாவம் கிடையாது. சொல்ல போனால் அவளுக்கு அவுத்து போட்டு அலைந்தால் கூட வருத்தம் இல்லை.
விஷ்வா பதறாமல் பதில் சொன்னான், ‘அமாம் சித்தி கொஞ்ச நாளா கை அடிக்கிறேன் சித்தி’.
விந்தியா, ‘கஞ்சி வருதாடா’.