விஜயா, (ராதாவோட அம்மா), ‘ஹலோ’
ஆதி, ‘ஹலோ, நான் ஆதி பேசுறேன்’
விஜயா, ‘மாப்பிள்ளைய, சொல்லுங்கோ, என்ன விஷயம்?, ராதா எப்படி இருக்கா? விஷ்வா நன்னா இருக்கா?’
‘விஷ்வா நன்னா இருக்கான், ராதாதான் திடீர்னு நெஞ்சு வலில, மயங்கி கீழே விழுந்துட்டா. பயமா போய்டுத்து, டாக்டருக்கு போன் பண்ணலாம்னு சொன்னா, அவா உங்களுக்கு போன் பண்ண சொல்றா. நீங்களே என்னன்னு கேளுங்கோ, இதோ கொடுக்குறேன் அவளாண்ட’ ஆதி மூச்சி விடாம சொல்லி முடித்தான்.
ராதா போனை வாங்கி, ‘அம்மா’ என்றாள்.
விஜயா, ‘என்னடி நெஞ்சு வலி, மயங்கிட்டேன்னு உன் அம்படயான் சொல்றாரே. என்ன அச்சி?’
ராதா, ‘என்னம்மா உனக்கு கூட புரியலையா, அது தாம்மா’
விஜயா, ‘எதுடி’
ராதா, ‘என்னம்மா, விஷ்வாவுக்கு 13 வயசு முடிய போகுதும்மா’
விஜயா ‘ஓஒ அப்படியா, நாள் போனதே தெரியல பாரு, ரொம்ப சந்தோஷம்டி, நல்லா பாத்தியா, எதுக்கும் ஒரு தடவ பாத்ரூம் போய் ஒரு தடவைக்கு ரெண்டு தடவ செக் பண்ணிக்கோ டி.’
ராதா, ‘சரிமா’
இதை கேட்டு கொண்டிருந்த விஷ்வாவுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. ஆனால் ஆதிக்கு புரிந்து விட்டது. ஏற்கனவே விஜயா ஆதியிடம் இதுபற்றி கூறியிருந்தாள். ஆதியின் முகத்தில் உயிர் இல்லை. ராதா தன் அம்மாவிடம் பேசிவிட்டு போனை கீழே வைத்தாள். தான் காத்துகொண்டிருந்த நாள் வந்து விட்டதை நினைத்து சந்தோஷம் அவளுக்கு.
போனை வைக்கும்போது விஜயா பாத்ரூம் போய் இன்னொரு தடவை செக் பண்ண சொன்னதையும், விஷ்வாவை கவனமாக பார்த்துக்கொள்ள சொன்னதையும் நினைத்து, தனக்குள்ளேயே சிரித்து கொண்டாள்.
விஷ்வாவை பார்க்கும்பொழுது அவளுக்கு வெக்கம் பீருட்டு வந்தது. விஷ்வாவை பார்க்க முடியாமல் பாத்ரூமுக்கு ஓடினாள். ஆதி தன் தலையை தொங்க போட்டுக்கொண்டு வராண்டாவிற்கு சென்றான். விஷ்வா ஒன்றும் புரியாதவனாய் அம்மாவின் படுக்கையில் உட்காந்திருந்தான்.