27-09-2016, 12:35 AM
अरे ये सुरेश बाहेर ये कि जरा सांज झाली कि केवढे झोपायचे ते.
संदीप पाटलाने सुरेशला हाक मारली. पण सुरेश च्या तरुण बायकोने दार उघडले. झोपेतून नुकतीच उठल्या कारणाने कपडे अस्ताव्यस्थ झाले होते. घट्ट मोठ्या उरोजावरून पदर साधारण घसरला होता. त्यामुळे चोळीच्या घळीतून दिसणारी उरोजांची डोंगराळ दरी फारच मोहक दिसत होती. पोटावरून पदर सरल्याने गोल गरगरीत मोहक नाभी स्पष्ट जाणवत होती व कमरेखाली नौवारी साडीत लपलेली तिची नीतम्ब, गुलाबी योनी व पुष्ट मांड्या सारा खजिना दडल्या प्रमाणे वाटत होता. तो गुप्त खजिना आतल्या नजरेने न्याहाळत संदीप ने अवंडा गिळला.
संदीप पाटीलला पाहताच ‘काय जी’ खाली मन घालत ती म्हणाली.
‘सुरेश आहे का’
‘ते झोपल्यात.’
त्याला चावडीवर पाठिव काम आहे, उद्या मुलाला तालुक्याला दाखवायला जायचे आहे ना.
‘तुमची मेहेरबानी जी, नाहीतर आम्ही येवढा पैसा कोठून आणायचो. देवाप्रमाणे आहात तुम्ही. तुमचे हे ऋण कधीही फिटणार नाही.’
‘बर, बर सुरेशला लवकर पाठव.’
‘जी’
सुरेशला पैसे दिल्यावर तो म्हणू लागला पाटील तुम्ही खरच देव माणूस आहात, माझ्या मुलासाठी तुम्ही फार खर्च केलात. तुमच्यामुळे मी माझ्या मुलाची दवा दारू नीट करतो आहे.
पाटील हसला. पाटील प्रतेकांची अडचण दूर करत असे. प्रत्येकजण संदीप पाटलाचे गुण गात असे. सुरेश चे बघता बघता डोंगरा एवढे कर्ज झाले. प्रत्येकाला व्यसन लाऊन पाटील आपला स्वार्थ साधून घेत असे. पण ज्यांना हे कळत होते तो पर्यंत उशीर होत होता. सुरेश कडे पाटलाने कर्जाच्या बदल्यात त्याच्या बायकोची मागणी केली.
त्याच्या मागणीने तो गडबडला. पण संदीप पाटलाचे त्याच्यावर कर्ज एवढे झाले होते कि तो सगळे काही विकून सुद्धा फेडू शकत नव्हता, नाही फेडले तर बायकोला त्याच्या खाली झोपायला पाठवायला लागणार होते. तो पिऊन फुल घरात येतो आणि पडतो. त्याचा मुलगा खूप आजारी असतो. त्याला दवाखान्यात न्हेने फार गरजेचे असते पण तो तर फुल होऊन पडलेला असतो, रात्र झाली असते तिला पाटलाकडे जाण्याशिवाय पर्याय नसतो. मनाचे धाडस करून ती वाड्याकडे जाते.
नेहमी प्रमाणे संदीप पाटील झोपाळ्यावर बसून पीत होता. सुरेशच्या बायकोला म्हणजे सुवर्णा ला पाहून खूपच खुश झाला. तो लालची नजरेने तिला पाहू लागला.
मालक माझ्या मुलाला दवाखान्यात न्ह्यायला पाहिजे तो खूप आजारी आहे तुम्हाला माहित आहे.
‘तू घाबरू नकोस, माझे आवरू पर्यंत तू बस खोलीत, मग निघू बरोबरीने.’
ती आत जाताच त्याने दार लाऊन घेतले, तिच्या मनात पाल चुकचुकली.
‘मालक’
तालुक्याला जायचे नव्हे मग कपडे नको बदलायला. आपली विजार काढून तो चड्डीवर उघड्बंब तिच्या समोर उभा राहिला. तिने लाजून मन खाली घातली. त्याने तिला मिठी मारली, तिच्या कमरेवरून निताम्बावरून हात फिरवू लागला.
‘मालक काय करताय सोडा मला’
अशी कशी सोडू हि मुद्दल न्हवे, नुसते व्याज आहे.
त्याने तिच्या उरोजना घट्ट दाबले, ती त्याला ढकलण्याचा प्रयत्न करीत होती.
‘मालक मला बाटवू नका, मी तुमच्या लहान बहिणी प्रमाणे आहे.’
‘ये चूप निमुटपणे मला मनमानी करू देत. माझी तहान भागव. नाहीतर घरा दारावरून नांगर फिरविण. त्याने तिला पलंगावर पाडली. तुझा नवरा कर्जबाजारी झालाय. त्याचे बोलणे तिच्या मनात खुपत होते. तिच्या चोळीची बटने काढली, तिचे गोरेपान मोठे उरोज दाबताना चोकताना पाटील हवेत तरंगू लागला.
तिचाही प्रतिकार बंध होता. परिस्थिती समोर तिने हर मानली होती. त्याच्या म्हणण्याप्रमाणे वागले तर बर होईल असे तिला वाटले. ती मन घट्ट करून पडून राहिली. तो उरोजना चोखू लागला.
तिच्या तोंडून वासनेचे सिस्कर निघत होते. तिची साडी उतरवली. एकदम नग्न ती त्याच्या खाली होती. तो पूर्ण नग्न तिच्यावर झोपला. ती निमुटपणे सगळे सहन करीत होती. तिच्या दोन्ही टांगा फाकावल्या व तिच्या योनीत आपला लंड घुसवला. ती वेदनेने विव्हळत होती. तिच्या योनीतून पाणी पाझरू लागले.
‘कसले पाणी पाझरत आहे.’
‘गरम झाले कि पाझरते’
‘बोट घालू का?’
एका बोटाने काय होणार आहे?
‘हळू हळू घाला.’
त्याची बोटे आत जस जसी जातील तसी ती विव्हळू लागली.
‘जोरात हलवा.’
नंतर तो आपला जाडजूड लंड तिच्या योनीत घालतो आणि आत बाहेर करतो, तिला हि खूप मजा येऊ लागते. संदीप जोरात झवा मला जोरात झवा खूप मजा येते आहे. तो वेग वाढवतो जवळ जवळ पंधरा मिनिटाने तो तिच्या योनीत आपले वीर्य पाडतो. दोघेही तृप्त होतात.
दुसऱ्या ते तालुक्याला जातात. सुवर्णा मनातल्या मनात म्हणते लांडगा आहेस तू लांडगा
संदीप पाटलाने सुरेशला हाक मारली. पण सुरेश च्या तरुण बायकोने दार उघडले. झोपेतून नुकतीच उठल्या कारणाने कपडे अस्ताव्यस्थ झाले होते. घट्ट मोठ्या उरोजावरून पदर साधारण घसरला होता. त्यामुळे चोळीच्या घळीतून दिसणारी उरोजांची डोंगराळ दरी फारच मोहक दिसत होती. पोटावरून पदर सरल्याने गोल गरगरीत मोहक नाभी स्पष्ट जाणवत होती व कमरेखाली नौवारी साडीत लपलेली तिची नीतम्ब, गुलाबी योनी व पुष्ट मांड्या सारा खजिना दडल्या प्रमाणे वाटत होता. तो गुप्त खजिना आतल्या नजरेने न्याहाळत संदीप ने अवंडा गिळला.
संदीप पाटीलला पाहताच ‘काय जी’ खाली मन घालत ती म्हणाली.
‘सुरेश आहे का’
‘ते झोपल्यात.’
त्याला चावडीवर पाठिव काम आहे, उद्या मुलाला तालुक्याला दाखवायला जायचे आहे ना.
‘तुमची मेहेरबानी जी, नाहीतर आम्ही येवढा पैसा कोठून आणायचो. देवाप्रमाणे आहात तुम्ही. तुमचे हे ऋण कधीही फिटणार नाही.’
‘बर, बर सुरेशला लवकर पाठव.’
‘जी’
सुरेशला पैसे दिल्यावर तो म्हणू लागला पाटील तुम्ही खरच देव माणूस आहात, माझ्या मुलासाठी तुम्ही फार खर्च केलात. तुमच्यामुळे मी माझ्या मुलाची दवा दारू नीट करतो आहे.
पाटील हसला. पाटील प्रतेकांची अडचण दूर करत असे. प्रत्येकजण संदीप पाटलाचे गुण गात असे. सुरेश चे बघता बघता डोंगरा एवढे कर्ज झाले. प्रत्येकाला व्यसन लाऊन पाटील आपला स्वार्थ साधून घेत असे. पण ज्यांना हे कळत होते तो पर्यंत उशीर होत होता. सुरेश कडे पाटलाने कर्जाच्या बदल्यात त्याच्या बायकोची मागणी केली.
त्याच्या मागणीने तो गडबडला. पण संदीप पाटलाचे त्याच्यावर कर्ज एवढे झाले होते कि तो सगळे काही विकून सुद्धा फेडू शकत नव्हता, नाही फेडले तर बायकोला त्याच्या खाली झोपायला पाठवायला लागणार होते. तो पिऊन फुल घरात येतो आणि पडतो. त्याचा मुलगा खूप आजारी असतो. त्याला दवाखान्यात न्हेने फार गरजेचे असते पण तो तर फुल होऊन पडलेला असतो, रात्र झाली असते तिला पाटलाकडे जाण्याशिवाय पर्याय नसतो. मनाचे धाडस करून ती वाड्याकडे जाते.
नेहमी प्रमाणे संदीप पाटील झोपाळ्यावर बसून पीत होता. सुरेशच्या बायकोला म्हणजे सुवर्णा ला पाहून खूपच खुश झाला. तो लालची नजरेने तिला पाहू लागला.
मालक माझ्या मुलाला दवाखान्यात न्ह्यायला पाहिजे तो खूप आजारी आहे तुम्हाला माहित आहे.
‘तू घाबरू नकोस, माझे आवरू पर्यंत तू बस खोलीत, मग निघू बरोबरीने.’
ती आत जाताच त्याने दार लाऊन घेतले, तिच्या मनात पाल चुकचुकली.
‘मालक’
तालुक्याला जायचे नव्हे मग कपडे नको बदलायला. आपली विजार काढून तो चड्डीवर उघड्बंब तिच्या समोर उभा राहिला. तिने लाजून मन खाली घातली. त्याने तिला मिठी मारली, तिच्या कमरेवरून निताम्बावरून हात फिरवू लागला.
‘मालक काय करताय सोडा मला’
अशी कशी सोडू हि मुद्दल न्हवे, नुसते व्याज आहे.
त्याने तिच्या उरोजना घट्ट दाबले, ती त्याला ढकलण्याचा प्रयत्न करीत होती.
‘मालक मला बाटवू नका, मी तुमच्या लहान बहिणी प्रमाणे आहे.’
‘ये चूप निमुटपणे मला मनमानी करू देत. माझी तहान भागव. नाहीतर घरा दारावरून नांगर फिरविण. त्याने तिला पलंगावर पाडली. तुझा नवरा कर्जबाजारी झालाय. त्याचे बोलणे तिच्या मनात खुपत होते. तिच्या चोळीची बटने काढली, तिचे गोरेपान मोठे उरोज दाबताना चोकताना पाटील हवेत तरंगू लागला.
तिचाही प्रतिकार बंध होता. परिस्थिती समोर तिने हर मानली होती. त्याच्या म्हणण्याप्रमाणे वागले तर बर होईल असे तिला वाटले. ती मन घट्ट करून पडून राहिली. तो उरोजना चोखू लागला.
तिच्या तोंडून वासनेचे सिस्कर निघत होते. तिची साडी उतरवली. एकदम नग्न ती त्याच्या खाली होती. तो पूर्ण नग्न तिच्यावर झोपला. ती निमुटपणे सगळे सहन करीत होती. तिच्या दोन्ही टांगा फाकावल्या व तिच्या योनीत आपला लंड घुसवला. ती वेदनेने विव्हळत होती. तिच्या योनीतून पाणी पाझरू लागले.
‘कसले पाणी पाझरत आहे.’
‘गरम झाले कि पाझरते’
‘बोट घालू का?’
एका बोटाने काय होणार आहे?
‘हळू हळू घाला.’
त्याची बोटे आत जस जसी जातील तसी ती विव्हळू लागली.
‘जोरात हलवा.’
नंतर तो आपला जाडजूड लंड तिच्या योनीत घालतो आणि आत बाहेर करतो, तिला हि खूप मजा येऊ लागते. संदीप जोरात झवा मला जोरात झवा खूप मजा येते आहे. तो वेग वाढवतो जवळ जवळ पंधरा मिनिटाने तो तिच्या योनीत आपले वीर्य पाडतो. दोघेही तृप्त होतात.
दुसऱ्या ते तालुक्याला जातात. सुवर्णा मनातल्या मनात म्हणते लांडगा आहेस तू लांडगा