28-03-2018, 11:37 PM
[b]வானமும் கடலும் ஒரே நிறத்தில் காட்சி தந்த சாயங்கால வேலை. கடல் அலைகளின் ஓசையின் இடையே வேணி வெயிலில் காயபோட்டிருந்த கருவாடை கூடையில் அள்ளி போட்டு கொண்டிருந்தாள்.
கடற்கரை குப்பத்திற்கே உரிய கருப்பு நிறத்தில் இருந்தாலும் வேணி கலையாக இருந்தாள். மஞ்சள் வண்ண தாவாணியிலும் சிகப்பு வண்ண பாவாடை ஜாக்கெட்டிலும் சிக்கென்று இருந்தாள். கடல் மணல் மேல் தார்ப்பாய் போடப்பட்டு அதன் மேள் காய வைத்திருந்த கருவாடை ஒவ்வொன்றாக எடுத்து கூடையில் போட்டு கொண்டு இருந்தாள்.
தரையில் நிழல் தென்படவே தலையை தூக்கி பார்த்தாள். மணி நின்றிருந்தான். ஒரு வகையில் மாமன் முறை கொண்ட மணிக்கு வேணியின் மேல் தீராத காதல். வேணிக்கும் மணியின் மேல் காதல் இருந்தாலும் அதை வெளியே காமிக்காமல் இருந்தாள்.
காரணம் கடலுக்குள் மீன் பிடிக்க செல்லாமல் வெட்டியாக குடித்து சீரழிந்து கொண்டிருந்தான். அவன் அம்மா வேணியிடம் வந்து அவனுக்கு அறிவுரை வழங்கி திருத்த சொல்லியிருந்தாள். ஆனால் என்ன சொன்னாலும் அவன் திருந்தின படியாக தெரியவில்லை.
'என்ன வேணி கருவாடி காய்ஞ்சிடுச்சி போல..' என்று மணி வழிந்தான்.
'ஆமா..பாத்தா தெரியுதுல்ல...என்ன கேள்வி' என்று வேணி சிடுசிடுத்தாள்.
'என்ன வேணி இது..உன்னை பாத்து பேசிட்டு போலாம்னு ஆசையா வந்தா இப்படி முகம் கொடுக்காம பேசிட்டு இருக்கே'
'வழிஞ்சது போதும்...குடிக்க காசு இல்லையா...அதான் எங்கிட்ட வந்து பம்மிட்டு நிக்கிறியா'
'ச்சே..ச்சே..நான் குடிக்கலை வேணி...காசெல்லாம் வேண்டாம்' என்று மணி சொல்லிகொண்டிருக்கும் போதே அவன் பின்னால் குரல் கேட்டது.
'டேய்..நாயே..அம்மா ராவிக்கு சோறாக்க வச்சிருந்த காச களவாண்டுட்டு வந்துட்டியா..தூ..பேமாணி நாயே...எத்தனை தரம் சொன்னாலும் புத்தி வராதா உனக்கு' என்று வசைபாடிய படியே வந்தாள் செண்பகம். மணியின் கூடப்பிறந்த தங்கச்சி.
'அடியே செண்பகம்..ஒழுங்கு மருவாதியா போய்டு...நான் எந்த காசும் எடுக்கலை...வெளியில வச்சி அசிங்கபடுத்தினியனா அப்புறம் வாய்ல வண்டை வண்டையா வந்துடும் பாத்துக்க'
'உன் பவுசு எனக்கு தெரியாதா..பொறுக்கி நாயே...தினம் தினம் ரோதனையா போச்சுடா உன்கூட...வயசான அம்மா மீன் வித்துட்டு வர்ற காச இப்படி களவாண்டுகிட்டு வந்து சாராயம் குடிக்க சொல்லுதா...தூத்தெறி.... திம்சு கணக்கா உடம்ப வச்சிருக்க இல்ல..யவனுக்காச்சும் குண்டி கழுவியாச்சும் பத்து ரூவா சம்பாதிக்கலாம்ல...'
'அந்த மயிரு எனக்கு தெரியும்டி..நீ உன் புண்டையை மூடிகிட்டு போ...இல்லாட்டி வெட்ட வெளின்னு கூட பாக்க மாட்டேன்..மல்லாக்க போட்டு புண்டையில சொருகிடுவேன்' என்று மணி சொன்னதும் வேணி அதிர்ச்சியுடன் பார்த்தாள்.
செண்பகம் பதிலுக்கு கத்த வாய் திறக்க வேணி கத்தினாள்.
'அய்யோ நிறுத்துங்க உங்க சண்டைய...அண்ணன் தங்கச்சி மாதிரியா சண்டை போடுறீங்க...மானம் போகுது..நல்ல வேலை யாரும் பாக்கலை..ஏண்டி செண்பகம்...இவன் தான் தினமும் குடிக்க போவான்னு தெரியும்ல...அவனுக்கு தெரியுற மாதிரியா உங்காத்தா காச வைக்கும்'
'இல்லக்கா...அம்மா மறைச்சி தான் வச்சிருந்தாவ....பாடையில போறவன்....என் புண்டைக்குள்ள வச்சாலும் நோண்டி எடுத்துட்டு போய்டுவான்க்கா..இவனுக்கான்டி எங்க தான் மறைச்சி வைக்கிறது?'
'நீ செத்தா பாடையில போவாம பக்கத்து வூட்டுக்காரன் கூட படுத்துகிட்டா போவ...வேணாம்டி ஓடி போய்டு அப்புறம் அசிங்கமாயிடும் பாத்துக்க'
'அடடடா....மணி நீ வாய் வச்சிகிட்டு சும்மா இரு...' என்று வேணி அதட்டினாள்.
'என்ன அடக்குறது இருக்கட்டும்..முதல்ல இந்த நாறக்கூதிய போக சொல்லு' என்று மணி சொன்னான்.
'பாருக்கா...என்ன நாறக்கூதின்னு திட்டுறான்...இவனுக்கு மட்டும் நாறாத கூதி கிடைக்குமா என்ன...உலகத்துல எல்லா கூதியும் நாற தான் செய்யும்' என்று செண்பகம் வசை பாடினாள்.
'செண்பகா...வாய்க்கு வாய் பேசிட்டு இருக்காத....நீ வீட்டுக்கு கிளம்பு' என்று வேணி அதட்டினாள்.
'அவன் கிட்ட காசு வாங்கி கொடுக்கா..அம்மா அரிசி வாங்கியாற சொன்னாங்க..'
'நான் தான் காசு எடுக்கலைன்னு சொல்றேன்ல செவுட்டு முண்டம்...' என்று மணி சீறினான்.
'சரி சரி...இந்தா ஐம்பது ரூவா' என்று வேணி தன் மடியில் முடிந்து வைத்து இருந்த ஐம்பது ரூபாயை எடுத்து செண்பகத்திடம் கொடுத்தாள்.
'அக்கா....இந்த வீணா போனவனுக்காக நீ இன்னும் எத்தனை நாளுக்கு காசு கொடுத்துட்டு இருப்பே...செருப்பால அடிச்சி துரத்தாம அவன் மேல பரிவு காட்டுறதுனால தான் இது இன்னமும் திருந்தாம ஊர் சுத்திகிட்டு இருக்கு; என்று செண்பகம் புலம்பியபடியே திரும்பி நடந்தாள்.
'காசு வாங்க்கிட்டு இல்ல... புண்டையும் சூத்தையும் மூடிகிட்டு ஒழுங்கா வீடு போய் சேரு புள்ள...இல்லைன்னா மானம் போய்டும் ஆமா...' என்று மணி கத்தினான்.
வேணி, 'மணி அவ தான் போய்ட்டாயில்ல...வாயை கொஞ்சம் மூடிட்டு தான் இரேன்..கூட பிறந்தவளாச்சேன்னு கொஞ்சமாச்சும் மருவாதியா பேசறியா?' என்றாள்.
'அவ மட்டும் இம்புட்டு நேரம் மருவாதியா தான் பேசிட்டு இருந்தாளா'
'வீட்டுல சோறாக்க வச்சிருந்த காச களவாண்டுட்டு குடிக்க போனினா கொஞ்சுவாங்களா..அவ பேசினதுல தப்பே இல்ல... உன் மேல தான் தப்பு'
'ஆமா வேணி...நீ என்னைக்கு எனக்காக பேசியிருக்க...எப்பவுமே உனக்கு நான்னா ஆகாது'
'ஆகாம தான் தினம் நீ களவாண்டுட்டு வர்ற காச என் கையில இருந்து கொடுக்கிறானாக்கும்...அறிவு கெட்ட முண்டம்' என்று சொல்லிவிட்டு கருவாட்டு கூடையை எடுத்துகொண்டு வீட்டுக்குள் நுழைந்தாள்.[/b]
கடற்கரை குப்பத்திற்கே உரிய கருப்பு நிறத்தில் இருந்தாலும் வேணி கலையாக இருந்தாள். மஞ்சள் வண்ண தாவாணியிலும் சிகப்பு வண்ண பாவாடை ஜாக்கெட்டிலும் சிக்கென்று இருந்தாள். கடல் மணல் மேல் தார்ப்பாய் போடப்பட்டு அதன் மேள் காய வைத்திருந்த கருவாடை ஒவ்வொன்றாக எடுத்து கூடையில் போட்டு கொண்டு இருந்தாள்.
தரையில் நிழல் தென்படவே தலையை தூக்கி பார்த்தாள். மணி நின்றிருந்தான். ஒரு வகையில் மாமன் முறை கொண்ட மணிக்கு வேணியின் மேல் தீராத காதல். வேணிக்கும் மணியின் மேல் காதல் இருந்தாலும் அதை வெளியே காமிக்காமல் இருந்தாள்.
காரணம் கடலுக்குள் மீன் பிடிக்க செல்லாமல் வெட்டியாக குடித்து சீரழிந்து கொண்டிருந்தான். அவன் அம்மா வேணியிடம் வந்து அவனுக்கு அறிவுரை வழங்கி திருத்த சொல்லியிருந்தாள். ஆனால் என்ன சொன்னாலும் அவன் திருந்தின படியாக தெரியவில்லை.
'என்ன வேணி கருவாடி காய்ஞ்சிடுச்சி போல..' என்று மணி வழிந்தான்.
'ஆமா..பாத்தா தெரியுதுல்ல...என்ன கேள்வி' என்று வேணி சிடுசிடுத்தாள்.
'என்ன வேணி இது..உன்னை பாத்து பேசிட்டு போலாம்னு ஆசையா வந்தா இப்படி முகம் கொடுக்காம பேசிட்டு இருக்கே'
'வழிஞ்சது போதும்...குடிக்க காசு இல்லையா...அதான் எங்கிட்ட வந்து பம்மிட்டு நிக்கிறியா'
'ச்சே..ச்சே..நான் குடிக்கலை வேணி...காசெல்லாம் வேண்டாம்' என்று மணி சொல்லிகொண்டிருக்கும் போதே அவன் பின்னால் குரல் கேட்டது.
'டேய்..நாயே..அம்மா ராவிக்கு சோறாக்க வச்சிருந்த காச களவாண்டுட்டு வந்துட்டியா..தூ..பேமாணி நாயே...எத்தனை தரம் சொன்னாலும் புத்தி வராதா உனக்கு' என்று வசைபாடிய படியே வந்தாள் செண்பகம். மணியின் கூடப்பிறந்த தங்கச்சி.
'அடியே செண்பகம்..ஒழுங்கு மருவாதியா போய்டு...நான் எந்த காசும் எடுக்கலை...வெளியில வச்சி அசிங்கபடுத்தினியனா அப்புறம் வாய்ல வண்டை வண்டையா வந்துடும் பாத்துக்க'
'உன் பவுசு எனக்கு தெரியாதா..பொறுக்கி நாயே...தினம் தினம் ரோதனையா போச்சுடா உன்கூட...வயசான அம்மா மீன் வித்துட்டு வர்ற காச இப்படி களவாண்டுகிட்டு வந்து சாராயம் குடிக்க சொல்லுதா...தூத்தெறி.... திம்சு கணக்கா உடம்ப வச்சிருக்க இல்ல..யவனுக்காச்சும் குண்டி கழுவியாச்சும் பத்து ரூவா சம்பாதிக்கலாம்ல...'
'அந்த மயிரு எனக்கு தெரியும்டி..நீ உன் புண்டையை மூடிகிட்டு போ...இல்லாட்டி வெட்ட வெளின்னு கூட பாக்க மாட்டேன்..மல்லாக்க போட்டு புண்டையில சொருகிடுவேன்' என்று மணி சொன்னதும் வேணி அதிர்ச்சியுடன் பார்த்தாள்.
செண்பகம் பதிலுக்கு கத்த வாய் திறக்க வேணி கத்தினாள்.
'அய்யோ நிறுத்துங்க உங்க சண்டைய...அண்ணன் தங்கச்சி மாதிரியா சண்டை போடுறீங்க...மானம் போகுது..நல்ல வேலை யாரும் பாக்கலை..ஏண்டி செண்பகம்...இவன் தான் தினமும் குடிக்க போவான்னு தெரியும்ல...அவனுக்கு தெரியுற மாதிரியா உங்காத்தா காச வைக்கும்'
'இல்லக்கா...அம்மா மறைச்சி தான் வச்சிருந்தாவ....பாடையில போறவன்....என் புண்டைக்குள்ள வச்சாலும் நோண்டி எடுத்துட்டு போய்டுவான்க்கா..இவனுக்கான்டி எங்க தான் மறைச்சி வைக்கிறது?'
'நீ செத்தா பாடையில போவாம பக்கத்து வூட்டுக்காரன் கூட படுத்துகிட்டா போவ...வேணாம்டி ஓடி போய்டு அப்புறம் அசிங்கமாயிடும் பாத்துக்க'
'அடடடா....மணி நீ வாய் வச்சிகிட்டு சும்மா இரு...' என்று வேணி அதட்டினாள்.
'என்ன அடக்குறது இருக்கட்டும்..முதல்ல இந்த நாறக்கூதிய போக சொல்லு' என்று மணி சொன்னான்.
'பாருக்கா...என்ன நாறக்கூதின்னு திட்டுறான்...இவனுக்கு மட்டும் நாறாத கூதி கிடைக்குமா என்ன...உலகத்துல எல்லா கூதியும் நாற தான் செய்யும்' என்று செண்பகம் வசை பாடினாள்.
'செண்பகா...வாய்க்கு வாய் பேசிட்டு இருக்காத....நீ வீட்டுக்கு கிளம்பு' என்று வேணி அதட்டினாள்.
'அவன் கிட்ட காசு வாங்கி கொடுக்கா..அம்மா அரிசி வாங்கியாற சொன்னாங்க..'
'நான் தான் காசு எடுக்கலைன்னு சொல்றேன்ல செவுட்டு முண்டம்...' என்று மணி சீறினான்.
'சரி சரி...இந்தா ஐம்பது ரூவா' என்று வேணி தன் மடியில் முடிந்து வைத்து இருந்த ஐம்பது ரூபாயை எடுத்து செண்பகத்திடம் கொடுத்தாள்.
'அக்கா....இந்த வீணா போனவனுக்காக நீ இன்னும் எத்தனை நாளுக்கு காசு கொடுத்துட்டு இருப்பே...செருப்பால அடிச்சி துரத்தாம அவன் மேல பரிவு காட்டுறதுனால தான் இது இன்னமும் திருந்தாம ஊர் சுத்திகிட்டு இருக்கு; என்று செண்பகம் புலம்பியபடியே திரும்பி நடந்தாள்.
'காசு வாங்க்கிட்டு இல்ல... புண்டையும் சூத்தையும் மூடிகிட்டு ஒழுங்கா வீடு போய் சேரு புள்ள...இல்லைன்னா மானம் போய்டும் ஆமா...' என்று மணி கத்தினான்.
வேணி, 'மணி அவ தான் போய்ட்டாயில்ல...வாயை கொஞ்சம் மூடிட்டு தான் இரேன்..கூட பிறந்தவளாச்சேன்னு கொஞ்சமாச்சும் மருவாதியா பேசறியா?' என்றாள்.
'அவ மட்டும் இம்புட்டு நேரம் மருவாதியா தான் பேசிட்டு இருந்தாளா'
'வீட்டுல சோறாக்க வச்சிருந்த காச களவாண்டுட்டு குடிக்க போனினா கொஞ்சுவாங்களா..அவ பேசினதுல தப்பே இல்ல... உன் மேல தான் தப்பு'
'ஆமா வேணி...நீ என்னைக்கு எனக்காக பேசியிருக்க...எப்பவுமே உனக்கு நான்னா ஆகாது'
'ஆகாம தான் தினம் நீ களவாண்டுட்டு வர்ற காச என் கையில இருந்து கொடுக்கிறானாக்கும்...அறிவு கெட்ட முண்டம்' என்று சொல்லிவிட்டு கருவாட்டு கூடையை எடுத்துகொண்டு வீட்டுக்குள் நுழைந்தாள்.[/b]