కడుపునిండా పెట్టించుకున్నావు కాబట్టి
అతనిది తనలో సగం దూరిందో లేదో, కళ్ళు తేలేసి నోరు తెరిచేసింది అచ్యుతభామ.
“ఏమైంది? అప్పుడే గుండెల్లోకొచ్చిందా దినకర్ ది?” అన్నాను హాస్యంగా.
కాదన్నట్టు తల అడ్డంగా వూపింది అచ్యుతభామ. “పొజిషన్ మారినందుకేమో, పెదాలు మడతపడినట్టున్నాయి,” అంది.
నేను దినకర్ వైపు చూశాను.
అతనుకూడా పెట్టడం ఆపి ఆమె మొహంలోకి చూస్తున్నాడు.
నా కళ్ళు అప్రయత్నంగా అచ్యుతభామ మొత్తకేసి తిరిగాయి.
తన తలదగ్గర కూర్చున్నానేమో, అచ్యుతభామ మొత్తదగ్గర సీను స్పష్టంగా కనిపించిపోతోంది నా కళ్ళకు.
దినకర్ రంగప్రవేశానికి అనుకూలంగా తొడలు రెండూ బాగా విప్పదీసుకుంది తను.
పల్చని తన పొట్టమీదినుంచి నా చూపులు పాదరసంలా పాకుతూ తన తొడలమధ్యకొచ్చేసరికి ఆమె మొత్త అలలా పైకి లేచి అవతలికి జారిపోయింది. అవతల తన పగులు ఆబగా విచ్చుకొని వుందనడానికి గుర్తుగా నేను కూర్చున్న చోటునుంచే అచ్యుతభామ దిమ్మ పైపక్క నైస్ గా విడిపోయినట్టుండడం లీలగా కనిపిస్తోంది. ఆ విడిపోయిన చోట గెడకర్రలా అతని మగతనం ఆమెలోకి సగం దూరిపోయి వుండటం కూడా అంతకంటే బాగా తెలిసిపోతోంది.
“నీదోసారి బయటికి తీ!” అన్నాను ఆజ్ఞాపిస్తున్నట్టుగా.
దినకర్ నా ఆజ్ఞ శిరసావహిస్తూ నడుం వెనక్కి జరిపాడు. అచ్యుతభామలో దూరినంత మేర తడిగా అవుపిస్తోందతనిది. నరాలు నిగిడి పొంగినట్టు కనిపిస్తున్నాయి.
నేను కూర్చున్న చోటునుంచి అచ్యుతభామ నడుం వైపుకొచ్చి ఆమె తొడల్లోకి చూశాను.
నల్లని తన మొలవెంట్రుకలు ఒద్దికగా పక్కలకు జరిగి అచ్యుతభామ నిలువుపెదాలు ఉబ్బెత్తుగా కనిపిస్తున్నాయి. అతనిది లోపల యెక్కువసేపు పెట్టకపోవడంవల్ల జిప్పు వేసిన పర్సులా దగ్గరగా మూసుకుపోయున్నాయవి. వాటి అంచులు తడిదేరి నిగనిగా మెరుస్తున్నాయి. నిలువుపెదాల కింది అంచున ఆమెలోంచి వూరుతున్న రసాలు రవంత నీరు పేరుకున్నట్టవుపిస్తున్నాయి. అక్కడినుంచే బిర్రుగా వున్న ఆ నిలువు పెదాల్లోంచి పూరెమ్మలు కొద్దిగా బయటికొచ్చాయి.
“రెమ్మలు వాచాయి. ఇందాక తనని వంగోబెట్టి నువ్వు కొట్టిన దెబ్బకు వాచిపోయి ఇంకా అలాగే వున్నాయి. అవి మడతపడకుండా నీది జాగ్రత్తగా లోపల పెట్టు,” అన్నాను డైరెక్షనిస్తూ.
“అదెలాగో నువ్వే చూపించి పుణ్యం కట్టుకో రాదూ!” అంది అచ్యుతభామ నవ్వేస్తూ.
“వెటకారాలాడావంటే మళ్ళీ రెమ్మలు మడతపడి బేరుమంటావు!” అన్నాను తన తొడదగ్గర చిన్నగా గిల్లుతూ.
“నువ్వు సరిగ్గా చూపిస్తే మరేం మడతపడవులే!” అంది తను ఇంకా వెటకారంగా నవ్వుతూనే.
“అయితే నీది విప్పదీసి సరిగ్గా పట్టుకో!”
“నాకేం చేతకాదు. అదేదో నువ్వే చేసిపెట్టు,” అంటూ గోముగా తొడలు బారజాపుకుంది తను.
“అంత చేతకాకుండానే ఇంతదూరం లాక్కొచ్చావా నన్ను?”
“నేనేం లాక్కురాలేదు. నువ్వే దినకర్ కి యేమైందోనని గోలపెట్టి నన్నిక్కడికి లాకొచ్చావు. న్యాయానికి అతనితో పెట్టించుకోవాల్సింది నువ్వే.”
“అంతా అబద్ధం. మళ్ళీ ఆ టాపిక్కు తీసుకొచ్చావంటే చంపుతా!”
“చూస్తాను ఈ టెక్కు ఎంతకాలం వెలగబెడతావో! దినకర్ చేత నీ అంతట నువ్వే పెట్టించుకునేలా చెయ్యకపోతే నా పేరు అచ్చమాంబే కాదు.”
“ఈ మంగమ్మ శపథాలకేమిలే! ముందు అతనితో నువ్వు పెట్టించుకునే సంగతి చూడు. పాపం తనది నిక్కబెట్టుకుని నీవంక ఎలా బిత్తరచూపులు చూస్తున్నాడో!” అన్నాను.
“అవును అమాయకుడు పాపం! ఇందాక వంగోబెట్టి వాయించిందానికే నా రెమ్మలు వాచిపోయాయని నువ్వేగా సెలవిచ్చావ్!”
“మాటల్లో టైం వేస్టు చెయ్యొద్దు. అవతల మెస్సు కట్టేశారంటే ఈ రాత్రికి పస్తు పడుకోవలసిందే!”
“అయితే ఇద్దరం దినకర్ దే తిని కడుపు నింపుకుందామా?”
“ఆ తినేదేదో నువ్వే తిను. నాకేం పని? ముందు పెట్టుకోవే బాబూ!
“ఆ పుణ్యమేదో నువ్వే కట్టుకోవే బాబూ!”
దినకర్ వంక చూశాను.
మా సంభాషణంతా ఆసక్తిగా వింటున్నవాడల్లా సిగ్గుగా నవ్వాడతను.
“ఏమోయ్, తన రెమ్మలు మడతపడకుండా నువ్వు చూసుకోలేవా?” అన్నాను.
“ఎలాగో మీరొకసారి చూపిస్తే తప్పకుండా చూసుకుంటాను,” అన్నాడు తను.
“ఖర్మరా దేవుడా! ఇదంతా నా చావుకొచ్చింది. కాళ్ళు పైకెత్తు తల్లీ! నువ్వన్నట్టు ఆ పుణ్యమేదో నేనే కట్టుకుంటాలే!” అన్నాను.
అచ్యుతభామ కిచకిచా నవ్వుతూ మోకాళ్ళు పైకి మడత పెట్టుకుని మళ్ళీ తొడలు విడలాక్కుంది.
కుడిచేయి ముందుకు చాచి తనకు సరిగ్గా అక్కడ అరచేయి బోర్లించాను.
“హాయ్! అంటూ తొడలు మరింత పచ్చిగా విడదీసుకుంది అచ్యుతభామ.
కుడిచేతి మణికట్టుమీంచి రెండోచేత్తో గాజులు వెనక్కి లాక్కున్నాను.
చేతికి ఉబ్బెత్తుగా తగిలింది అచ్యుతభామ ఉపస్తు. నా అరచేయి మందాన వుందది. తన రెమ్మల్లోంచి తడి వూరడం అప్పటికే యెక్కువై నా అరచేతి మధ్యన చెమ్మ అంటినట్టయింది. అచ్యుతభామ మొలవెంట్రుకలు పట్టుకుచ్చులా తగులుతున్నాయి.
నా రెండో చెయ్యి కూడా అటే పోనిచ్చి మునివేళ్ళతో అచ్యుతభామ నిలువుపెదాలు విప్పదీశాను. టప్ మనే శబ్దం తో తెరుచుకున్నాయవి.
తన రెమ్మలు మళ్ళీ మడతపడకుండా సర్ది, “రావయ్యా మహానుభావా! ఈసారి సరిగ్గా పెట్టు!” అన్నాను.
ముందోలు వెనక్కి లాక్కుంటూ ముందుకొచ్చి నా మొహంలోకి మొహమాటంగా చూశాడతను.
“పెట్టబోతూ నా మొహంలోకి చూస్తావేం? పెట్టు మహాశయా!” అన్నాను.
“అది మొహమాటం కాదోయ్! తనది పట్టి నువ్వే నాదాంట్లో పెట్టాలట!” అంది అచ్యుతభామ.
“అదేం కుదర్దు! పెట్టదలుచుకుంటే పెట్టు. లేదంటే ప్యాకప్! మీ ఇద్దరిగురించీ మెస్సు పోగట్టుకోదల్చుకోలేదు నేను,” అన్నాను.
“అహహ! మీరు లేవొద్దు! ఇదో పెట్టేస్తున్నా!” అంటూ గురిచూసుకుని నడుం ముందుకు జరిపాడు దినకర్.
ఈసారి అచ్యుతభామలోకి మహా స్మూత్ గా దిగిపోయిందతనిది.
వాళ్ళిద్దరి మొత్తలూ నేను చూస్తుండగానే తాపడమైపోయాయి.
“హాయ్! భలే పెట్టించావే!” అంది అచ్యుతభామ మెలికలు తిరిగిపోతూ.
రెండోసారి చాలా సేపటి వరకూ అచ్యుతభామను చేస్తుండి పోయాడతను.
అచ్యుతభామ కూడా అతనికింద రిలాక్సింగా పడుకొని తీరుబడిగా చేయించుకుంది.
కాసేపు ఆమె నోట్లో నోరుంచి పీల్పుడు ముద్దు పెట్టుకుంటూ, కాసేపు రొమ్ములు చీకుతూ, మరికాసేపు ఆమె చంకల్లో వాసన చూస్తూ ఆగి ఆగి పనికానిచ్చాడతను. తూకంగా అతను మోదుతుంటే తపక్ తపక్మని శబ్దంచేస్తోందామె మొత్త.
మొదట్లో అతని నడుం చుట్టూ కాళ్ళు పెనవేసింది కాస్తా తనకు చివరికొచ్చేసరికి ఆ పట్టు వదిలేసి జోరుగా ఎదురొత్తులివ్వసాగింది.
అచ్యుతభామలోకి అతని రాకపోకలు స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నాయి నాకు.
అతను కవ్వం చిలికినట్టు చిలుకుతుంటే ఆమెలోంచి వూరిన రసాలు బయటికొచ్చి గజ్జలు తడుస్తున్నాయి.
“హుమ్మ-! అయిపోయింది!” అంటూ చివరన గుప్పిళ్ళు వదిలేసింది అచ్యుతభామ.
చివరికి పని పూర్తయ్యాక అచ్యుతభామమీద చాలాసేపు అలాగే బోర్లా పడుకుండిపోయాడు దినకర్.
మూడు నాలుగు నిమిషాలు గడిచాక నేనే వాళ్ళిద్దర్నీ లేపాల్సి వచ్చింది.
“ఏమిటోయ్ అలాగే వుండిపోయారు? ఆలస్యమైపోతోందిగానీ లేవండి,” అన్నాను గదమాయిస్తూ.
అచ్యుతభామలోంచి తనది వూడబెరుక్కుంటూ దినకర్ లేచాడు.
అచ్యుతభామ మాత్రం బద్ధకంగా అలాగే వెల్లకిలా పడుకుండిపోయింది.
మధుకర్ని బాత్రూంలోకి పోనిచ్చి, “ఏమోయ్, నువ్వు లేవవా?” అన్నాను.
అచ్యుతభామ బవంతంగా కళ్ళుతెరిచి చూసి, “ఓపిక లేదు,” అంది నవ్వుతూ.
“నీకేం! దినకర్ చేత కడుపునిండా పెట్టించుకున్నావు కాబట్టి నీకు బాగానే వుంటుంది. ఇప్పుడు టైమెంతయిందో తెలుసా? అవతల హోటల్ కట్టేశారంటే ఈపూటకి పస్తు పడుకోవాల్సిందే!”
“అబ్బ! ఒక్క పదినిమిషాలు ఓపిక పడుదూ!”
“ఇంకా నీదాంట్లోంచి అతనిదంతా బయటికి పొర్లుతూనే వుంది. నీకు చిరాగ్గా లేదూ?”
లేదన్నట్టు తల అడ్డంగా వూపింది అచ్యుతభామ.
దినకర్ బాత్రూంలోంచి తిరిగొచ్చాడు.
“ఇక మన ప్రోగ్రాం ఏమిటి?” అన్నాడు హుషారుగా.
“ఏముందీ, సాపాటు ప్రోగ్రాం!” అంది అచ్యుతభామ లేస్తూ.
“త్వరగా వెళ్ళకపోతే ఇవాళ మనకు నీళ్ళ చారే గతి,” అన్నాను.
“అక్కర్లేదు. ఇవాళ నేను మీకు గొప్ప డిన్నర్ ఇవ్వబోతున్నాను,” అన్నాడు దినకర్.
“ఎందుకో? అచ్యుతభామని నీగదికి తెచ్చి నీకింద పడుకోబెట్టినందుకా?”
“అందుకు కాదు. చాలా రోజులుగా అనుకుంటున్నాను. ఇవాళ సందర్భం దానంతట అదే కుదిరింది. “
“రైఠో! అయితే త్వరగా వెళ్ళి ఆ బంకంతా వదిలించుకు రావే,” అన్నాను.
బాత్ రూం లోకి వెళుతూ అచ్యుతభామ నా చెయ్యి పట్టి లాగింది.
“నువ్వూ రా!”
“నేనెక్కడికీ? కొంపదీసి నీదిగాని నన్నే కడగమంటావేమిటీ?” అన్నాను.
“పర్వాలేదు, తోడుగా రావడానికేం?” అంది తను.
“తోడుగా రావడానికదేం బృందావనమా! బాత్ రూం!”
“బృందావనం లో కూడా బాత్ రూం వుండాలటే! బృందావనం బృందావనమే! బాత్ రూం బాత్ రూమే!”
“సరే పద,” దిశగా వున్న అచ్యుతభామ పిర్రలకిందికి చెయ్యిపోనిచ్చి ముందరివైపు తడిమాను. “రెండో సారైనా చాలానే కార్చాడోయ్ దినకర్!” అన్నాను.
“మరే! నాది తెరిచి మరీ తనది లోన పెట్టించావుగా, నీ వాటా కూడా నాలోకే పోసినట్టున్నాడు.”
“నోర్ముయ్! మళ్ళీ అదే టాపిక్!!”
చెయ్యెత్తేసరికి కిలకిలా నవ్వుతూ బాత్ రూం లోకి దిశగా పరిగెత్తింది తను.
నేనూ నవ్వుతూనే తనని అనుసరించాను.
దిశగానే బార్ రూం లోకి వెళ్ళి తూముదగ్గర నించుండిపోయింది తను.
వెనకాల బాత్ రూం తలుపు వేసుకోలేదు.
“కాలు మడుచుకోరాదూ! మరీ నిలబడే చిన్నవశిష్టం కానిచ్చేస్తావేమిటి చండాలంగా!” అన్నాను.
“ఎన్నిసార్లు కాలు మడుచుకోమంటావ్? ఇందాకే దినకర్ ముందు కాలు మడుచుకున్నాగా!” అంది తను నిలబడే ధార వదిలేస్తూ.
“దాన్ని కాలు మడుచుకోవడం అనరు. కాలెత్తడం అంటారు.”
“ఏదైనా ఒకటే. కాలెత్తడమంటే పైకి, కాలు మడవడమంటే కిందికి.”
రెండు కాళ్ళూ బాగా యెడంగా చాచి గోడకేసి తను ధార ఫోర్సుగా వదుల్తుంటే నాకో అయిడియా వచ్చింది.
వున్నదాన్ని వున్నట్టుగా వెనక్కి మళ్ళి దినకర్ కోసం మళ్ళీ ఇంట్లోకి వెళ్ళాను.
నేను వెళ్ళేసరికి గుడ్డలు వేసుకునే పనిలో వున్నాడతను.
“ఆగాగు అప్పుడే బట్టలు వేసుకోకు,” అన్నాను.
ప్యాంటులోకి కుడికాలు పెట్టబోతున్నవాడల్లా ఆగి ప్రశ్నార్థకంగా నావంక చూశాడు దినకర్.
“ముందా ప్యాంటు తీసేయ్!” అన్నాను.
ఎదురు ప్రశ్న వేయకుండా ప్యాంటు తీసి పక్కన పడేసి వినయంగా చూశాడు.
“ఆ డ్రాయరు కూడా తీసేయ్,” అన్నాను.
గమ్మున డ్రాయరు తీసేసి మళ్ళీ ఒకసారి దిశమొలతో నిలబడిపోతూ ఇంకేం చేయమంటావన్నట్టు సాభిప్రాయంగా చూశాడు.
“పద, నా వెంట రా!” అన్నాను అతన్ని చెయ్యి పట్టి బాత్ రూం వైపు లాక్కుపోతూ.
యెందుకూ, యేమిటీ అనడక్కుండా బుద్ధిగా నా వెంట బాత్ రూం దాకా వచ్చేడతను.
నేను బాత్ రూం తలుపు మరి కాస్తా విశాలంగా తెరిచి లోనికి చూడమన్నట్టు కళ్ళతోనే సైగ చేశాను.
దినకర్ నా పక్కగా వచ్చి నిలబడ్డాడు.
యేమిటన్నట్టు నా మొహం లోకి చూశాడు.
“బుద్ధూ! ఒకసారి లోపలికి చూడు,” అన్నాను లోగొంతుకలో.
అలాగే అన్నట్టు వినయంగా తలూపేడతను.
Login
Register
New Posts
Help
Quick Search
en.roksbi.ru
