11-06-2017, 11:06 PM
పేట చేరిన కృష్ణ శ్రావణికి ఫోను కొట్టాడు. శ్రావణి వాళ్ళమ్మ ఫోనెత్తి
“కృష్ణ నీకు ఫ్యామిలి ఇన్ హోటల్లో ఒక సూట్ రూము బుక్ చేసా అందులో చేరిపో. ఒక్కడివే వుండు. ఫ్రెండ్సు గట్రా అలవ్ చెయ్యకు. సరేనా”అంది.
“ఒక్కడినే ఎందుకు?”
“ఎందుకో నీకు తెలుసని నాకు తెలుసు. ఫోన్ పెట్టేయ్యి . ఈ నాలుగు రోజుల్లో వీలు చూసుకుని వస్తా. నీ మీద మనసు లాగుతుందిరా. చాలా గ్యాపోచ్చిందికదా. నా బుజ్జి నీ బాచీగాడితో తొక్కుడు బిల్లాటకై ఆరాటపడుతున్నది. నామనస్సు కూడా గుంజేస్తున్నది.”
“అంటే అక్కడ నీ కూతురుకు మొగుడితో శోభనం, నీకు నాతోమలి శోభనమా. ఆంటి నాక్కూడా నీ పూవు మకరందాన్ని జుర్రుకోవాలని తెగ మనస్సు లాగేస్తున్నది. నేనోచ్చిమ్దే నీ పంగ పువ్వు కోసం.”
“ఒరేయ్ నేను పెళ్ళి పనుల్లో బిజీగా వున్నా నీ మాటలల్తో రెచ్చగొట్టకు. నీ మాట లింటుంటే పనులు మానేసు కొచ్చి నీ పక్కలో దూరాలనుంది. ఫోన్పెట్టేస్తున్నా రంకు మొగుడా” అని టక్కున ఫోనేట్టిసింది.
“హుమ్..రెండు మూడు రోజులు పస్తే.. చూద్దాం పెళ్లికొచ్చిన శ్రావణి ఫ్రెండ్సు ఎవ్వరైనా దొరుకుతారేమో” అని మనస్సులో అనుకుని, హోటల్ కెళ్ళి, తానెవరో చెప్పాడు. రిసెప్షనిష్ట్ నవ్వుతూ మీ కోసం సూట్ బుక్కయిందంటు సెకండు ఫ్లోరులోని సూట్ తాళ మిచ్చింది. కీ తీసుకుంటూ రిసెప్షనిస్ట్ వైపు పరిశీల నగా చూసాడు. 25ఏళ్ళుఉంటాయి. చామన ఛాయ, అయిన నల్లకలువ లంటి కళైన ముఖం. అందమైన పెదాలు, వెన్నెలను మింగేసినట్లున్న అందమైన నవ్వు, తీర్చి దిద్దినట్లున్న కనుబొమ్మలు. ఆలిచిప్ప లంటి కళ్ళు, జుంటి తేనెను పులుముకున్నట్లు గులాబి రంగు లిప్స్టిక్ రంగుతో మెరుస్తున్న పెదాలు, రాశి ఎదతో పోటి పడుతున్నట్లున్న స్తనద్వయం. పెళ్ళయ్యినట్లుంది, జాకెట్ పైన, పైటచాటుగా నల్ల పూసల తాడు కన్పిస్తున్నది. 5అడుగుల 8అంగుళాల ఎత్తున్నట్లుంది. అంత లావుకాదు, సన్నం కాదు సరైన దేహా కృతి. కీ తీసుకుంటున్నప్పుడు, రిసెప్షనిస్ట్ వేళ్ళు తాకాయి. వొళ్ళు తిమ్మిరిగా అన్పించింది. కళ్ళెత్తి చూసాడు. వెన్నెలంత చల్లగా తియ్యగా చప్పుడవ్వకుండా, అరవిచ్చిన లేత గులాబీ రెక్కల్లా పెదవుల్ని కదిల్చి నవ్వింది. కళ్ళలోకి సూటిగా చూసింది. ఆ చూపులు గుండెల్లో సూటిగా గుచ్చుకుని అక్కడే పర్మనెంట్గా ఉండి పోయాయి. ఆ నవ్వు కృష్ణ మనస్సు ఎడారిలో ఇసుక తుఫాను రేపింది. కృష్ణ కూడా నవ్వుతూ “మీకు అభ్యంతరం లేక పొతే బాపుగారి బొమ్మలా అందగా వున్న మీ పేరు తెలుసు కోవచ్చా” అన్నాడు. కృష్ణ మాటలు ఆ అమ్మాయికి తగలాస్సిన చోటే తాకాయి. అమ్మాయి ముఖం చిచ్చు బుడ్డిలా వెలిగింది కిసక్కున నవ్వి “రాధ”అంది. ముత్యల్లాంటి తెల్లని పలువరుస మీద, కాంతి పడి తళుక్కున ఎర్రటి పెదాల మధ్య మెరిసాయి. “అబ్బా” అంటు కృష్ణ హృదయం వెన్నెల స్నానం చేసినట్లయ్యింది.
“హో నైస్ నేమ్.. నాకిష్ట మైన పేరు. బైదిబై ప్లీజ్ టు మీట్ యూ”అంటు చేతిని ముందుకు చాపాడు, సూటిగా చూస్తూ. రాధ కూడా నవ్వుతూ షేక్ హ్యాండిచ్చింది. మల్లెపూలంటి రాధ చేతి స్పర్శకు కృష్ణ మనస్సుకు మత్తుగా అన్పించింది. చేతిని మెత్తగా వత్తి వదులుతూ
“సో వుయ్ ఆర్ రాధాకృష్ణులం.. సీ యూ” అన్నాడు రాధ కళ్ళలోకి లోతుగా చూస్తూ. కృష్ణ మంత్రం పనిచేసి నట్లుంది. రాధ కళ్ళల్లో సిగ్గు మందారాలు పూచాయి. నల్లని బుగ్గలు కొద్దిగా కుంకుమ రంగు పులుముకున్నవి. చేతుల్లో తడబాటు కనపడుతున్నది. గుటకలు వేస్తున్నది సంకోచంతో. సిగ్గు భారం తో కళ్ళు అరక్షణం కిందికి వాల్చి, మల్లి మెల్లిగా కనురెప్పలెత్తి కృష్ణ వైపు ఆరాధనగా చూసింది.
“యూ ఆర్ వెల్కం సర్” అంది ఆడు కోకిల్లా మత్తుగా. రాధ కళ్ళల్లో తనపట్ల ఇష్టం కనపడింది. “వెళ్ళేలోపు వీలుంటే గోకొచ్చు” అనుకుని, రాధ వైపు చూస్తూ “వుంటా” నన్నట్లు తలవూపి లిప్ట్ కేసి నడిచాడు. వెళ్తున్న కృష్ణను ఆల్చిప్పల్లాంటి కళ్ళను విప్పార్చుకుని ఆరాధనగా చూస్తూ వుండిపోయింది. ఎదలో ఎదో గుచ్చుకున్న భావన. తన కిష్ట మైంది దూరమవుతున్న ఫీలింగు రాధలో. కొందరితో ఎన్నో ఏళ్లగా పరిచయమున్నామనకు ఎటువంటి ఫీలింగ్సు మదిలో కలగవు. అదేమిటో కొందరితో పరిచయం కొన్ని క్షణాలైన ఆ అనుబంధం ఎన్నో ఏళ్లబంధంగా మనస్సులో నాటుకుంటుంది. కృష్ణ పై రాధకు కల్గిన ప్రేమో, ఇష్టమో ఏదైతే నేమి, వారి మధ్య ఎంత దూరం వెళ్తుందో కాలమే చెప్పాలి. రూములో చేరి 15 నిమిషాల పాటు స్నానం చేసి నీటుగా తయారైయ్యాడు.
కిందికి రిసెప్షన్ వద్దకెళ్ళి పెళ్ళి కొచ్చిన వారిలో తనకు తెలిసిన వారున్నరేమో తెలుసుకుందామని, గదికి లాక్ చేసి, లిప్టు వద్దకొచ్చాడు. లిప్టు 4వ ఫ్లోరులో ఉన్నట్లుంది. బటన్ నొక్కాడు. లిప్టు వచ్చి డోరు తెరచు కున్నాక చూస్తే, అందులో వున్నా ఐదుగురు ఆడోళ్ళే. వాళ్ళ అలంకరణ చూస్తే పెళ్లి కొచ్చిన వారే కాకపొతే ఆడపెళ్ళి వారో మగ పెళ్ళి వారో తెలియడం లేదు. అందరు నడి వయస్సు ఆడోళ్ళు.వాళ్ళ
మధ్య తాను గోపికల మధ్య గోపాలుని లావుందనుకుని లోపలి వెళ్ళాలా వద్ద అని సంశయ పడుతుంటే
అందులో ఒకామె కృష్ణను చూసి.
“అల్లుడు నీవా పెళ్ళికొచ్చావా”అంది . ఎవ్వరా అని చూస్తే పార్వతి అత్త కమలమ్మ. ఆశ్చర్యంగా కృష్ణ
“ హోఅత్తా నీవేమిటి ఇలా”
కమలమ్మ లిప్టు నుండి బయటికి వచ్చి,లోపలున్న వారితో “నాకోడలు అన్నయ్యా.మాట్లాడి వస్తా మీరెల్లండి”అంది.
అప్పటి వరకు ఎదో అండమాను జైలులో బందీగా వున్నట్లు వున్న కమలకు అల్లుని చూడగానే హాయిగా అన్పించింది. పెళ్ళికొడుకు తరుపున వచ్చింది కమలమ్మ. పెళ్ళిపనులన్నీ మ్యారేజి ఇవెంట్ వాళ్ల కివ్వ డంతో కమలమ్మకు చెయ్యాలిసిన పనులేవి లేవు. పెళ్ళికివచ్చిన వారితో ఇల్లు ఇరుకవ్వడంతో పెళ్ళికొచ్చి న చుట్టాలతో పాటు కమలమ్మను అదే హోటలుకు పంపారు. కమలమ్మతో పాటు రూములో వున్న వారెవ్వరు కమలమ్మకు తెలిసిన వారుకాదు. వాళ్ళలో వాళ్ళు గలగలా మాట్లాటేసు కుంటుంటే మూగ దానిలా, బోనులో చిక్కుకున్నఎలుకలా అల్లాడుతున్న కమలమ్మకు దేవునిలా కోడలు అన్న కృష్ణ కనపడ్డంతో పోయిన ప్రాణం లేచొచ్చి నట్లయ్యిమ్ది. అందుకే బతుకు జీవుడా యని లిప్టు బయటకొచ్చింది. తనోచ్చిన పెళ్లికే అత్త కమలమ్మ వచ్చిందని అర్థమయింది. ఎటొచ్చితాను అమ్మాయి తరుపు,అత్త అబ్బా యి తరుపు. కృష్ణతో తన పడుతున్న ఇబ్బంది చెప్పి
“నిన్ను చూసాకా మనస్సు కుదట పడింది, మాట్లాడటానికి ఒకమనిషివి దొరికావు. ఉదయం నుంచి మాట్లాడేమనిషి లేక గట్టున పడిన చేపలా గిలగిల లాడాను. నిన్ను చూసాకా నా ప్రాణానికి తెరిపోచ్చింది. గంటో అరగంటో నీతో కాలక్షేపం చెయ్యొచ్చు” అందికమలమ్మ. ఆడోళ్ళు 5నిమిషాలు నోరిప్పకుండ ఉండటం గగనం. అలాంటిది ఉదయం నుండి అంటే . అత్త మీద కృష్ణకు జాలేసింది.ఎంతైనా అక్కకు స్వయానా అత్త. అత్తా కోడళ్ళు సఖ్యంగా వుండాలంటే నేను ఈ మాత్రమైనా సహాయం చెయ్యాలను కున్నాడు.
....ఇంకా వుంది......
“కృష్ణ నీకు ఫ్యామిలి ఇన్ హోటల్లో ఒక సూట్ రూము బుక్ చేసా అందులో చేరిపో. ఒక్కడివే వుండు. ఫ్రెండ్సు గట్రా అలవ్ చెయ్యకు. సరేనా”అంది.
“ఒక్కడినే ఎందుకు?”
“ఎందుకో నీకు తెలుసని నాకు తెలుసు. ఫోన్ పెట్టేయ్యి . ఈ నాలుగు రోజుల్లో వీలు చూసుకుని వస్తా. నీ మీద మనసు లాగుతుందిరా. చాలా గ్యాపోచ్చిందికదా. నా బుజ్జి నీ బాచీగాడితో తొక్కుడు బిల్లాటకై ఆరాటపడుతున్నది. నామనస్సు కూడా గుంజేస్తున్నది.”
“అంటే అక్కడ నీ కూతురుకు మొగుడితో శోభనం, నీకు నాతోమలి శోభనమా. ఆంటి నాక్కూడా నీ పూవు మకరందాన్ని జుర్రుకోవాలని తెగ మనస్సు లాగేస్తున్నది. నేనోచ్చిమ్దే నీ పంగ పువ్వు కోసం.”
“ఒరేయ్ నేను పెళ్ళి పనుల్లో బిజీగా వున్నా నీ మాటలల్తో రెచ్చగొట్టకు. నీ మాట లింటుంటే పనులు మానేసు కొచ్చి నీ పక్కలో దూరాలనుంది. ఫోన్పెట్టేస్తున్నా రంకు మొగుడా” అని టక్కున ఫోనేట్టిసింది.
“హుమ్..రెండు మూడు రోజులు పస్తే.. చూద్దాం పెళ్లికొచ్చిన శ్రావణి ఫ్రెండ్సు ఎవ్వరైనా దొరుకుతారేమో” అని మనస్సులో అనుకుని, హోటల్ కెళ్ళి, తానెవరో చెప్పాడు. రిసెప్షనిష్ట్ నవ్వుతూ మీ కోసం సూట్ బుక్కయిందంటు సెకండు ఫ్లోరులోని సూట్ తాళ మిచ్చింది. కీ తీసుకుంటూ రిసెప్షనిస్ట్ వైపు పరిశీల నగా చూసాడు. 25ఏళ్ళుఉంటాయి. చామన ఛాయ, అయిన నల్లకలువ లంటి కళైన ముఖం. అందమైన పెదాలు, వెన్నెలను మింగేసినట్లున్న అందమైన నవ్వు, తీర్చి దిద్దినట్లున్న కనుబొమ్మలు. ఆలిచిప్ప లంటి కళ్ళు, జుంటి తేనెను పులుముకున్నట్లు గులాబి రంగు లిప్స్టిక్ రంగుతో మెరుస్తున్న పెదాలు, రాశి ఎదతో పోటి పడుతున్నట్లున్న స్తనద్వయం. పెళ్ళయ్యినట్లుంది, జాకెట్ పైన, పైటచాటుగా నల్ల పూసల తాడు కన్పిస్తున్నది. 5అడుగుల 8అంగుళాల ఎత్తున్నట్లుంది. అంత లావుకాదు, సన్నం కాదు సరైన దేహా కృతి. కీ తీసుకుంటున్నప్పుడు, రిసెప్షనిస్ట్ వేళ్ళు తాకాయి. వొళ్ళు తిమ్మిరిగా అన్పించింది. కళ్ళెత్తి చూసాడు. వెన్నెలంత చల్లగా తియ్యగా చప్పుడవ్వకుండా, అరవిచ్చిన లేత గులాబీ రెక్కల్లా పెదవుల్ని కదిల్చి నవ్వింది. కళ్ళలోకి సూటిగా చూసింది. ఆ చూపులు గుండెల్లో సూటిగా గుచ్చుకుని అక్కడే పర్మనెంట్గా ఉండి పోయాయి. ఆ నవ్వు కృష్ణ మనస్సు ఎడారిలో ఇసుక తుఫాను రేపింది. కృష్ణ కూడా నవ్వుతూ “మీకు అభ్యంతరం లేక పొతే బాపుగారి బొమ్మలా అందగా వున్న మీ పేరు తెలుసు కోవచ్చా” అన్నాడు. కృష్ణ మాటలు ఆ అమ్మాయికి తగలాస్సిన చోటే తాకాయి. అమ్మాయి ముఖం చిచ్చు బుడ్డిలా వెలిగింది కిసక్కున నవ్వి “రాధ”అంది. ముత్యల్లాంటి తెల్లని పలువరుస మీద, కాంతి పడి తళుక్కున ఎర్రటి పెదాల మధ్య మెరిసాయి. “అబ్బా” అంటు కృష్ణ హృదయం వెన్నెల స్నానం చేసినట్లయ్యింది.
“హో నైస్ నేమ్.. నాకిష్ట మైన పేరు. బైదిబై ప్లీజ్ టు మీట్ యూ”అంటు చేతిని ముందుకు చాపాడు, సూటిగా చూస్తూ. రాధ కూడా నవ్వుతూ షేక్ హ్యాండిచ్చింది. మల్లెపూలంటి రాధ చేతి స్పర్శకు కృష్ణ మనస్సుకు మత్తుగా అన్పించింది. చేతిని మెత్తగా వత్తి వదులుతూ
“సో వుయ్ ఆర్ రాధాకృష్ణులం.. సీ యూ” అన్నాడు రాధ కళ్ళలోకి లోతుగా చూస్తూ. కృష్ణ మంత్రం పనిచేసి నట్లుంది. రాధ కళ్ళల్లో సిగ్గు మందారాలు పూచాయి. నల్లని బుగ్గలు కొద్దిగా కుంకుమ రంగు పులుముకున్నవి. చేతుల్లో తడబాటు కనపడుతున్నది. గుటకలు వేస్తున్నది సంకోచంతో. సిగ్గు భారం తో కళ్ళు అరక్షణం కిందికి వాల్చి, మల్లి మెల్లిగా కనురెప్పలెత్తి కృష్ణ వైపు ఆరాధనగా చూసింది.
“యూ ఆర్ వెల్కం సర్” అంది ఆడు కోకిల్లా మత్తుగా. రాధ కళ్ళల్లో తనపట్ల ఇష్టం కనపడింది. “వెళ్ళేలోపు వీలుంటే గోకొచ్చు” అనుకుని, రాధ వైపు చూస్తూ “వుంటా” నన్నట్లు తలవూపి లిప్ట్ కేసి నడిచాడు. వెళ్తున్న కృష్ణను ఆల్చిప్పల్లాంటి కళ్ళను విప్పార్చుకుని ఆరాధనగా చూస్తూ వుండిపోయింది. ఎదలో ఎదో గుచ్చుకున్న భావన. తన కిష్ట మైంది దూరమవుతున్న ఫీలింగు రాధలో. కొందరితో ఎన్నో ఏళ్లగా పరిచయమున్నామనకు ఎటువంటి ఫీలింగ్సు మదిలో కలగవు. అదేమిటో కొందరితో పరిచయం కొన్ని క్షణాలైన ఆ అనుబంధం ఎన్నో ఏళ్లబంధంగా మనస్సులో నాటుకుంటుంది. కృష్ణ పై రాధకు కల్గిన ప్రేమో, ఇష్టమో ఏదైతే నేమి, వారి మధ్య ఎంత దూరం వెళ్తుందో కాలమే చెప్పాలి. రూములో చేరి 15 నిమిషాల పాటు స్నానం చేసి నీటుగా తయారైయ్యాడు.
కిందికి రిసెప్షన్ వద్దకెళ్ళి పెళ్ళి కొచ్చిన వారిలో తనకు తెలిసిన వారున్నరేమో తెలుసుకుందామని, గదికి లాక్ చేసి, లిప్టు వద్దకొచ్చాడు. లిప్టు 4వ ఫ్లోరులో ఉన్నట్లుంది. బటన్ నొక్కాడు. లిప్టు వచ్చి డోరు తెరచు కున్నాక చూస్తే, అందులో వున్నా ఐదుగురు ఆడోళ్ళే. వాళ్ళ అలంకరణ చూస్తే పెళ్లి కొచ్చిన వారే కాకపొతే ఆడపెళ్ళి వారో మగ పెళ్ళి వారో తెలియడం లేదు. అందరు నడి వయస్సు ఆడోళ్ళు.వాళ్ళ
మధ్య తాను గోపికల మధ్య గోపాలుని లావుందనుకుని లోపలి వెళ్ళాలా వద్ద అని సంశయ పడుతుంటే
అందులో ఒకామె కృష్ణను చూసి.
“అల్లుడు నీవా పెళ్ళికొచ్చావా”అంది . ఎవ్వరా అని చూస్తే పార్వతి అత్త కమలమ్మ. ఆశ్చర్యంగా కృష్ణ
“ హోఅత్తా నీవేమిటి ఇలా”
కమలమ్మ లిప్టు నుండి బయటికి వచ్చి,లోపలున్న వారితో “నాకోడలు అన్నయ్యా.మాట్లాడి వస్తా మీరెల్లండి”అంది.
అప్పటి వరకు ఎదో అండమాను జైలులో బందీగా వున్నట్లు వున్న కమలకు అల్లుని చూడగానే హాయిగా అన్పించింది. పెళ్ళికొడుకు తరుపున వచ్చింది కమలమ్మ. పెళ్ళిపనులన్నీ మ్యారేజి ఇవెంట్ వాళ్ల కివ్వ డంతో కమలమ్మకు చెయ్యాలిసిన పనులేవి లేవు. పెళ్ళికివచ్చిన వారితో ఇల్లు ఇరుకవ్వడంతో పెళ్ళికొచ్చి న చుట్టాలతో పాటు కమలమ్మను అదే హోటలుకు పంపారు. కమలమ్మతో పాటు రూములో వున్న వారెవ్వరు కమలమ్మకు తెలిసిన వారుకాదు. వాళ్ళలో వాళ్ళు గలగలా మాట్లాటేసు కుంటుంటే మూగ దానిలా, బోనులో చిక్కుకున్నఎలుకలా అల్లాడుతున్న కమలమ్మకు దేవునిలా కోడలు అన్న కృష్ణ కనపడ్డంతో పోయిన ప్రాణం లేచొచ్చి నట్లయ్యిమ్ది. అందుకే బతుకు జీవుడా యని లిప్టు బయటకొచ్చింది. తనోచ్చిన పెళ్లికే అత్త కమలమ్మ వచ్చిందని అర్థమయింది. ఎటొచ్చితాను అమ్మాయి తరుపు,అత్త అబ్బా యి తరుపు. కృష్ణతో తన పడుతున్న ఇబ్బంది చెప్పి
“నిన్ను చూసాకా మనస్సు కుదట పడింది, మాట్లాడటానికి ఒకమనిషివి దొరికావు. ఉదయం నుంచి మాట్లాడేమనిషి లేక గట్టున పడిన చేపలా గిలగిల లాడాను. నిన్ను చూసాకా నా ప్రాణానికి తెరిపోచ్చింది. గంటో అరగంటో నీతో కాలక్షేపం చెయ్యొచ్చు” అందికమలమ్మ. ఆడోళ్ళు 5నిమిషాలు నోరిప్పకుండ ఉండటం గగనం. అలాంటిది ఉదయం నుండి అంటే . అత్త మీద కృష్ణకు జాలేసింది.ఎంతైనా అక్కకు స్వయానా అత్త. అత్తా కోడళ్ళు సఖ్యంగా వుండాలంటే నేను ఈ మాత్రమైనా సహాయం చెయ్యాలను కున్నాడు.
....ఇంకా వుంది......